رئیس موسسه جهانی نوروز در هم اندیشی تخصصی صادرات صنایع دستی گفت: صنایع دستی می تواند لوکوموتیو اقتصادی کشور باشد اما متاسفانه اکنون علم این حوزه را نداریم.
به گزارش سیناپرس، دکتر عبدی پور، رئیس موسسه جهانی نوروز در پنل دوم هم اندیشی تخصصی صادرات صنایع دستی که با موضوع ” افق های پیش روی صادرات صنایع دستی”در دانشگاه علم و فرهنگ برگزار شد به راهکارهای اصلی چالش های فراروی صادرات صنایع دستی پرداخت و گفت: اکنون سه شاه کلید کاربردی برای تقویت این حوزه وجود دارد. نخست، کشور ما اساسا زبان دیپلماسی بلد نیست یعنی در گفتگو، دیپلماسی، زبان و رفتار و همچنین در علوم اقتصادی و اجتماعی و سیاسی فوق العاده ضعیف هستیم بنابراین باید زبان دیپلماسی و مذاکره را یاد بگیریم. دوم هنرمندان باید زبان انگلیسی تخصصی این حوزه را فرا بگیرند. سوم، آنها باید سیستم های انفورماتیک را یاد بگیرند تا بتوانند با گوشی همراه خود تجارت کنند.
وی افزود: اگر قصد تجارت این حوزه را داریم باید علم آن را نیز بیاموزیم. صنایع دستی می تواند لوکوموتیو اقتصادی کشور باشد اما متاسفانه اکنون آواره است. تجار این حوزه آشنایی درباره قانون ارزبری، ورود و خروج ندارند. صادرات را به صورت فله ای می بینند.
وی اظهارداشت: صادر کنندگان باید بدون انتقال ارز، صادرات صنایع دستی شان را به کشورهای هدف ببرند، در مقابل وارداتی که نیاز ملی مملکت است را وارد کنند. مشکلات ارزی نیز نباید پیچیدگی داشته باشد. مسائل و مشکلات این حوزه باید در وسط میدان نه پشت شیشه ها و دفاتر حل شود. اقتصاد زبان تخصصی خودش را می شناسد. صادرات فهم صادراتی می خواهد.
نیاز به نقشه راه داریم
به گزارش سیناپرس، مهندس عبدلی، مسوول اتحادیه فروشندگان اشیاء قدیمی و صنایع دستی نیز در پنل دوم این هم اندیشی گفت: ما برای رفع مشکلات این حوزه نیاز به نقشه راه داریم. این نقشه راه از سال ها پیش به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع گردشگری ارائه شده اما هنوز اجرایی نشده است. تجزیه و تحلیل های آمارها به درد ما نمی خورد. صادرات باید به منظور جذب سرمایه انجام شود. اکنون متولی این قضیه کیست؟ آیا اقدامی پیرامون این مساله انجام داده است؟
وی افزود: سازمان توسعه تجارب باید جلوی صادرات کالاهایی که مطابق با سلیقه بازار هدف نیست را بگیرد. از سوی دیگر ما برای تجاری سازی و صادرات محصولات نیاز به یک بانک اطلاعاتی داریم. در بحث تولید نیز تنها کاربردی بودن محصولات مطرح نیست بلکه کالا باید تلفیقی از نوآوری باشد. آیا اکنون دانشگاه با تولید کننده در این زمینه هماهنگ کرده است؟ آیا تز دانشجویان را خریده است؟ آیا هزینه ای برای طرح های آنها پرداخته است؟
وی اظهارداشت: در نقشه راه مساله حمل و نقل نیز اهمیت دارد. باید بررسی شود حمل و نقل دریایی، هوایی، زمینی یا پست کدامیک باصرفه تر است. سازمان توسعه تجارت اکنون در این زمینه چه اقدامی انجام داده است. همچنین فرهنگ سازی برعهده کیست؟ آیا تاکنون وزارت امور خارجه، صمت، رادیو و تلویزیون برای فروش اجناس فاخر اقدامی انجام داده اند؟ در واقع متولیان امر با شناخت این مسائل است که می توانند موانع و چالش ها را برطرف کنند.
نیاز به یک اطلس صنایع دستی داریم
به گزارش سیناپرس، کیانپور، مدیر تحقیق پژوهش و بازاریابی میز ملی صادرات صنایع دستی کشور، رئیس خانه خلاقیت و نوآوری صنایع دستی و از فعالان بخش خصوصی نیز در این هم اندیشی گفت: در حال حاضر دولت و بخش خصوصی برای رفع این مشکل توپ را به زمین طرف مقابل پرتاب می کنند. هیچ وقت بخش خصوصی و دولتی از خودش نپرسیده وظیفه شان برای رفع این چالش چیست. اگر سهم صنایع دستی دنیا سال گذشته 622 میلیارد دلار و سهم ایران 400 میلیون دلار بوده، مشکل از کجا نشات می گیرد و از کجا باید شروع کنیم؟ ما امروز نیاز بیشتری داریم تا در کنار یکدیگر مسائل را رفع کنیم. بدون برنامه ای هوشمند راه به جایی نمی بریم. 42 سال است که همه ما اعم از دولت و تولید کننده مقصریم. اگر دنبال مقصر باشیم همین قصه ادامه پیدا می کند. ما باید در کنار هم این مشکلات را رفع کنیم.
وی افزود: اکنون در بسیاری از مسائل طراحی محصول نیاز به بازنگری و بازسازی داریم. مثلا نیاز به یک R&D قوی داریم. موفقیت ناشی از تصمیم های درست است. تصمیم درست محصول تجربه و تجربه محصول تصمیم های غلط است. همچنین دانش فعالان این حوزه باید مستند و مکتوب شود تا هنرمندان دیگر به دنبال آن کار نروند.
وی تصریح کرد: ما اکنون برای برون رفت از این چالش ها نیاز به یک پلتفرم داریم. جزیره ای عمل کردن، مساله ای را حل نمی کند. همچنین ما نیاز به یک اطلس صنایع دستی داریم تا بدانیم ظرفیت های بالقوه و بالفعل مان کجاست. همچنین ما نیاز به مرکزی داریم که محصولات مینیمال درست کند. از سوی دیگر باید محصولی مبتنی بر نیاز بازار تهیه کنیم.
به گفته وی، همه این بخش ها از عهده بخش خصوصی برنمی آید دولت باید میزهای تحقیق و پژوهش ایجاد کند، سپس اطلاعاتش را در اختیار تولید کنندگان قرار دهد. مرحله بعدی تولید است. کارگاه های ما باید کاملا هوشمند شوند. برای هوشمند سازی نیز باید بدانیم کدام شهر یا منطقه یا بازار هدف را در نظر بگیریم. اگر ما این پلتفرم را از ابتدا تا انتها در نظر بگیریم، بعد از آن می رسیم به مرحله تولید محتوا و گرنه قبل از آن تولید محتوا جواب نمی دهد.
صنایع گردشگری و دستی ایران جدی گرفته نشده است
به گزارش سیناپرس، ماهان مدون، مدیر توسعه گردشگری و میراث فرهنگی سازمان منطقه آزاد کیش نیز در این هم اندیشی، صنایع دستی را یکی از ابزارهای بسیار مهم توسعه گردشگری برشمرد و گفت: صنایع گردشگری و دستی ایران اصلا جدی گرفته نشده است. وقتی صحبت از صنایع دستی می شود، نمی دانیم درباره چه موضوعی صحبت می کنیم. قرار است چه اتفاقی رخ دهد زیرا درگیر مسائل ومشکلات جاری هستیم. این مسائل و مشکلات بخش دولتی را خسته کرده است. دولت تا می خواهد این مشکلات را برطرف کند، یک تیم جدید روی کار می آید.
وی افزود: اکنون صنایع دستی را زیر نظر صنایع خلاق آورده ایم اما تنها چیزی که وجود ندارد، خلاقیت است. ماهیت صنایع دستی ما اکنون در بخش هنر، صنعت و تجارت بدجوری گره خورده است. تمام بخش های خلاقیت و هنر که در طول تاریخ بوده به صنایع دستی کنونی رسیده است. در حال حاضر کارگاه هایی هستند که خلاقیت زیادی دارند. در بخش هنری و طراحی خوب کار می کنند اما هیچ انسجامی ندارد.
وی ادامه داد: در حال حاضر انتظار داریم تولیدکننده در سه بخش طراح، هنرمند و صنعتگر کاربازاریابی را هم انجام دهد. در صورتی که باخت بزرگی است و اینگونه مسائل باید از یکدیگر تفکیک شوند.
باید به سمت اقتصاد خلاق، نوآور و پویا حرکت کنیم
علی جوان جعفری بجنوردی، مشاور رئیس کل در تدوین نقشه راه توسعه تجارت کشور سازمان توسعه تجارت ایران نیز در این هم اندیشی گفت: ما باید به سمت اقتصاد خلاق، نوآور و پویا حرکت کنیم. اکنون در بحث صنایع نرم، صنایع فرهنگی و خلاق مطرح شده که صنایع دستی نیز شامل آن می شود. صنایع دستی و گردشگری از یکدیگر جدا نیستند. چه بسا ورود یک گردشگر به کشور منجر به تسهیل صادرات شود. وقتی تولید کنندگان این حوزه می خواهند کالایی را صادر کنند ابتدا باید آن را به ثبت برسانند. سپس در کشور مقصد مشتری برای آن پیدا کرده و در نهایت آن کالا را ارسال کنند. تولید کنندگان برای همه این فرایند باید هزینه ای را تقبل کند اما اگر گردشگر به ایران بیاید با خود ارز می آورد و تولید کننده خیلی راحت تر می تواند محصولش را به دلار بفروشد.
وی افزود: اکنون باید زیرساخت های این امر در کشور فراهم شود و نگاه ویژه تری به این حوزه داشته باشیم. کما اینکه سازمان توسعه تجارت ایران سال گذشته پیرامون این مساله تفاهم نامه ای با معاونت گردشگری میراث فرهنگی امضا کرد. اکنون بر اساس این تفاهم نامه، در خدمات مان بحث برندسازی را دنبال می کنیم.
به گفته وی، در بحث صادرات صنایع فرهنگی و خلاق ابتدا باید برندها تعریف شوند. مثلا باید اول تخت جمشید تعریف شود. سپس ماکتی از آن طراحی و وارد بازار شود. به عنوان مثال ترمه ایرانی باید تعریف شود تا کشورهای هدف و صادراتی در بازار به راحتی بتوانند ترمه ایرانی را پیدا کنند.
وی تصریح کرد: ما باید به سمت توسعه بازار و فروش کالاهای صنایع دستی حرکت کنیم. اکنون ما در مدیریت جدید سازمان توسعه تجارت به دنبال ایجاد شرکت مدیریت صادرات یا Export Management Company) EMC) با محوریت و مرکزیت صنایع فرهنگی و خلاق هستیم تا سایر هنرمندان ذیل این شرکت فعالیت کنند.
بدون دیدگاه